Ik zou echt nooit meer praten!
We gaan even terug naar de stenentijdperk, zo eind jaren 80.
Ik herinner mij deze dag nog als de dag van gisteren, de dag dat ik mijn eigen stem voor het eerst hoorde op het antwoordapparaat. Voor mijn vriend had ik een bericht achtergelaten en hij speelde het bericht nog een keer af toen ik bij hem was. Ik schrok mijzelf kapot, ik wist dat ik geen zachte stem had maar dat ik zo verschrikkelijk klonk pfffff.
Op dat moment besloot ik ter plekke om nooit maar dan ook nooit meer te praten. Want een viswijf was hier echt niets bij.
Nu heb ik dat nooit meer praten welgeteld een kwartier volgehouden, maar goed ik was mijzelf nu wel bewust van mijn verschrikkelijke stem.
Dansen
Nu hoefde ik natuurlijk niets te zeggen als ik op een podium stond te dansen dus gelukkig had ik er zakelijk geen last van.
Dat veranderde natuurlijk toen ik begon met trainingen geven voor groepen.
Toen ik begon met het geven van trainingen deed ik dat altijd zonder microfoon. En toen kwam ineens die verschrikkelijk harde stem gewoon van pas. Ik kwam overal makkelijk bovenuit en als ik wat vertelde luisterde de mensen ook.
En vanaf die tijd was ik ook blij met mijn harde stem.
Entertainen
Ineens ging ik nog een stapje verder. Ik ging bedrijfsuitjes en feesten presenteren. Dat is een andere tak van sport.
Tijdens dit soort presentaties ben je meer een entertainer. En ook hier gebeuren vaak onverwachte dingen.
Zo stopte er ineens op een groot event de PowerPoint presentatie ermee. Daar sta je dan met 150 personen voor je die je allemaal vragend aankijken. Het enige wat ik kon bedenken was gezellig liedjes met ze zingen terwijl mijn collega`s het probleem probeerde op te lossen.
Nou daar ging ik hoor, het was kersttijd dus ik zette Mariah Carey’s – All I want For Christmas is Youhoehoehoeeeee in.
Natuurlijk deed ik verschrikkelijk mijn best en zong niet zo hard als onder de douche. Maar geloof mij als ik zeg dat het niet echt om aan te horen is als ik zing. Mijn collega`s hadden het probleem gelukkig snel gevonden en we konden het normale programma weer volgen. En ik dus stoppen met zingen.
Het kan nog erger!
Het is nog eenmaal erger geweest. Ik presenteerde een muziekbingo toen het muziekstickje ineens besloot om er de brui aan te geven. Dat was een probleem, er zouden nog minimaal 20 nummers afgespeeld moeten worden voordat er een bingo was.
Er zat dus weer niets anders op, ik ging weer zingen.
De resterende nummers had ik op een lijst staan en de meeste kon ik ook wel. Maar er waren er een paar waarvan ik niet helemaal wist hoe ze klonken. Ik ben gewoon begonnen en de groep vond het geweldig, ze hebben zo vreselijk gelachen en heerlijk meegezongen.
Het moreel van het verhaal is natuurlijk, dat ook al ben je niet goed in iets, laat het je niet tegenhouden om te doen wat je leuk vind.
Ik presenteer nog wekelijks en zing alle nummers gezellig mee.
En nog steeds ben ik niet het podium afgegooid!
